LUCJUSZ JUNIUSZ BRUTUS VI/V w p.n.e.

Według tradycji rzymskiej przywódca powstania przeciw ostatniemu królowi z etruskiego rodu Tarkwiniuszy, Tarkwiniuszowi Pysznemu. Udawał głupca, aby uniknąć losu ojca i brata, zabitych przez króla, stąd przydomek Brutus - "tępy". Od 509 p.n.e. po wypędzeniu Tarkwiniusza, pierwszy konsul republikańskiego Rzymu. Skazał na śmierć własnych synów za udział w spisku mającym przywrócić monarchię. Zginął w bitwie z rodem Tarkwiniuszy, pragnących odzyskać tron. Uznany za symbol republiki rzymskiej.

Powrót do strony głównej